چا نه بدله نه اخسته، * په خبرو كولو كښې به ئې نرمي كوله، خوږ نبـي صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم فرمائي: د الله پاك په نِزد په ورځ د قيامت د ټولو نه بد هغه دے چې د هغه د بد كلامئ په وجه خلق هغه پريږدي، * چې خوږ نبـي صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم به خبرې  كولې  نو (په دومره قلاره به وې  چې) الفاظ به خلقو شميرلے شو* په طبيعت كښې به ئې نرمي وه او خوشحاله به اوسيدلو، * نه به قهريدلو، * سختې خبرې  به ئې نه كولې ، * په چا به ئې عيب نه لګولو، * بُخل به ئې نه كولو، * ځان به ئې په خاص طور د دريو څيزونو جګړے، تَكَبُّر او بےكاره خبرو نه ساتلو، * د چا عيب به ئې نه لټولو، * صرف هغه خبره به ئې كوله كومه به چې د ثواب سبب وه، * د مُسافِر او نا اشنا سړي په سخت كلامئ سره تپوس كولو باندې به ئې صبر فرمائيلو، * د چا خبره به ئې نه كټ كوله، * د سادګئ ئې دا حالت وو چې د ناستې د پاره ئې يو خاص ځائے نه وو مقرر كړے، * كله ئې هم قَهقَه (يعنې په دومره آواز سره خندل چې نور ئې واوري) نه ده لګولې * صحابۀ كرام عَلَيْهِمُ الرِّضْوان فرمائي: خوږ آقا صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم به د ټولو نه زيات مُسكے كيدونكے وو، حضرت عبدُ الله بِن حارِث رَضِیَ الله عَنْهُ فرمائي: ما د رَسُولُ الله صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم نه زيات مسكے كيدونكے بل څوك نه دے ليدلے. ^[1]

صَـــلُّـــوْا  عَـــلَـی   الْــحَـــبِــيْــب!                                                                    صَـلَّـی اللهُ   تَعالٰـی عَلـٰی   مُـحَـمَّد