Book Name:Khuwaja Ghareeb Nawaz
الدين سيالوي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيۡه پير و مرشد جو سامان کڻي سواري جي اڳيان اڳيان ڊڪندا هئا ۽ منزل تي پهچي پير و مرشد جي خدمت ڪندا هئا۔ پاڻ 14 ڀيرا پنهنجي مرشدِ ڪريم سان گڏ پيادل مَهارشريف جو ڊگھو سفر اختيار ڪيو۔ (فيضانِ شمس العارفين،ص ۲۳ ،تاريخ مشائخ چشت ،ص ۵۳۵)
حضرت مجدّدِ اَلف ثاني رَحْمَةُ اللهِ عَلَيۡه پنهنجي پير و مرشد جو بيحد ادب و احترم ڪندا هئا، سندن پير صاحب به پاڻ کي وڏي قدر ومنزلت جي نگاھ سان ڏسندا هئا۔ هڪ ڏينهن پاڻ حجره شريف ۾ تخت تي آرام فرمائي رهيا هئا ته پاڻ جا پيرو مرشد خواجه محمد باقي بالله نقشبندي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيۡه ٻين درويشن جيان اڪيلا اڪيلا تشريف فرما ٿيا ته خادم حضرت مجدّدِ اَلف ثاني رَحْمَةُ اللهِ عَلَيۡه کي بيدار ڪرڻ چاهيو، پر مرشد سڳوري سختي سان منع فرمائي ڇڏيو ۽ ڪمري جي ٻاهر ئي پاڻ جي بيدار ٿيڻ جو انتظار ڪرڻ لڳا۔ ٿوري ئي دير بعد حضرت مجدّدِ اَلف ثاني رَحْمَةُ اللهِ عَلَيۡه جي اک کلي، ٻاهر آهٽ ٻڌي آواز ڏنو ڪير آهي؟ حضرت خواجه باقي باالله رَحْمَةُ اللهِ عَلَيۡه فرمايو: فقير، محمد باقي۔ پاڻ آواز ٻڌندي ئي تخت تي بيقراري وچان بيهي رهيا ۽ ٻاهر اچي نهايت عاجزي سان پير صاحب جي سامهون باادب ويهي رهيا۔ (تذڪرهٔ مجدد الف ثاني،ص ۹)
حضرت لعل شهباز قلندر رَحْمَةُ اللهِ عَلَيۡه تقريبًا 12 مهينن تائين پيرومرشد جي زيرِ سايه سلوڪ جون منزلون طئي فرمائيندا رهيا۔ سندن جي پيرومرشد حضرت ابراهيم قادري رَحْمَةُ اللهِ عَلَيۡه جي نظرِ ولايت جڏهن هن ڳالھ جو مشاهدو ڪيو ته هاڻي اهو مريدِ ڪامل بڻجي طريقت جون اعليٰ منزلون طئي ڪري چڪو آهي پوءِ انهن پاڻ کي خرقهء خلافت ۽ اجازت سان نوازيو ۽ دين جي خدمت جي لاءِ راههِ خدا ۾ سفر ڪرڻ جي هدايت فرمائي۔ ( شان قلندر و غيره، ص۲۷۰بتغير)
حضرت بايزيد بِسطامي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيۡه هڪ مدت تائين پنهنجي پير و مرشد امام جعفر صادق رَحْمَةُ اللهِ عَلَيۡه جي خدمت ۾ رهيا۔ پاڻ کي پنهنجي پيرو مرشد امام جعفر صادق سان ايتري شديد محبت هئي جو ڪڏهن هڪ گھڙي جي لاءِ به ٻئي پاسي توجھ نه ڪيائون، هڪ ڏينهن امامِ جعفر صادق رَحْمَةُ اللهِ عَلَيۡه فرمايو۔ بايزيد صندوق مان ڪتاب کڻي اچو، عرض ڪيائون، حضور: صندوق ڪٿي آهي؟ حضرت امام جعفرصادق رَحْمَةُ اللهِ عَلَيۡه فرمايو، توهان کي هتي رهندي ايترو عرصو گذريو آهي اڃان تائين توهان کي صندوق جي خبر ناهي، عرض ڪيو، حضور! مون کي ته اوهان جي زيارت ۽ صحبتِ با بَرَڪت ئي مان فرصت ناهي، صندوق جو خيال ڪيئن رکان۔ ڄڻ ته پاڻ اهو چيائون ته مون کي اوهان جي جلوئن جي خبر آهي يا اوهان جي جملن جي خبر آهي مون کي خبر نه آهي ته ڪتاب ڪٿي ۽ صندوق ڪٿي۔
حضرت امام جعفر صادقرَحْمَةُ اللهِ عَلَيۡه اهو ٻڌي گھڻو خوش ٿيا ۽ فرمايائون جيڪڏهن توهان جو اهو حال آهي ته بس هاڻي توهان بسطام هليا وڃو۔ توهان جو ڪم پورو ٿي چڪو آهي۔
(شان ِاَولياء ، حضرت بايز يد بسطامي رحمۃ الله عليه ، ص ۷۳)
بس آپ کی جانب ہی میرا دل یہ لگا ہو
اس دل میں سوا آپ کے کوئی نہ بسا ہو