ناخوښه ګنړي.^([1])

     خوږو او محترمو اسلامي ورونړو! دا درې صِفات دي: د خپل ځان، مال، اولاد وغيره هر څيز نه زيات د الله پاك او د هغه د خوږ نبـي صَلَّى اللهُ  عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم سره مَحَبَّت كول، د دې نه علاوه د چا سره چې هم مَحَبَّت کول وي، مَثَلاً د خپل اُستاذ، پير صاحِب، مور و پلار، اولاد سره مَحَبَّت کول، غرض د چا سره چې هم مَحَبَّت کول وي، چې د دُنيا د پاره نه بلكه د الله پاك د رِضا د پاره مَحَبَّت وي، او دريم وَصف دا چې د كُفر نه داسې نفرت كول لكه په اور كښې د غورزيدلو نه چې نفرت كوي، دا درې صِفات چې كوم خوش نصيبه ته حاصل شي، هغه ته د اِيمان خوند حاصل شو او چا ته چې د اِيمان خوند نصيب شي هغه كامياب شو، چا ته چې د اِيمان خوند نصيب شي هغه ته د عبادت شوق نصيب کيږي، چا ته چې د اِيمان خوند نصيب شي هغه كامِل مُومِن جوړىږي، چا ته چې د اِيمان خوند نصيب شي هغه غټ غټ مشكلات په خوشحالئ برداشت كوي، هغه ته يو مشکل هُم بيا مشكل نه ښکاري. اوګورئ! حضرت اِمام حُسَين رَضِیَ الله عَنْه په ميدانِ كربلا كښې درې ورځې  لوَږه تنده تيره كړه، د خپل خاندان 72 کسان ئې قُربان كړل، وړوكے شهزاده علي اصغر رَضِیَ الله عَنْه هم شهيد شو، په آخر كښې حضرت اِمام حُسَين رَضِیَ الله عَنْه پخپله هُم شهيد شو خو په ژبه ئې اُف هم اُونه وئيلو، او د ذرے برابر ناشكري ئې هم اونكړه، دا ټول څه وو...؟ دا د اِيمان طاقت وو، دا د اِيمان خوند وو، خواجه سِرِّي سَقطِـي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه 98 كاله د دُنيا ژوند تير كړے دے، د ځنكدن د وخت نه علاوه چا هغوئي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه په ملاسته نه وو ليدلے، هميشه به ئې عبادت كولو. محمد جريري رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه يو كال په مكه مكرمه كښې اوسيدلے وو، نه اوده شوے وو، نه ئې ملا نيغه كړي وه،