صورت كښې بحث اوشو، هغه وخت ډاكټر اقبال يوه رُباعي اوليكله،^([1]) د هغې په آخري شعر كښې ډاكټر اقبال  اوليكل:

بمصطفےٰ بَرَسَاں خَویْش رَا کہ دِیْں ہَمَہ اُوسْت                                                     اَگَر بَہ اُوْ نَہ رَسِیْدِی تَمَا بُوْلَہَبِی  اسْت^([2])

وضاحت: يعنې خپل ځان د خپل خوږ آقا، محمد مصطفٰى صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم په قدمونو مباركو كښې واچوه، دا غلامي اصل دِين دے، كه دا غلامي اونكړے شي نو دا دِين داري نه ده بلكه د ابولهب كافر پيروي ده.

     دا ده آزادي. خپل ځان د خپل خوږ آقا محمد مصطفٰى صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم په قدمونو مباركو كښې اچول، خپله مرضي، خپل خواهش، خپله آرزو ټول فنا كول او د زړه په صدق د مصطفٰى صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم غلامي كول، دا اصل آزادي ده. د دې آزادئ په  بنياد پاكستان جوړ شوے دے، خو آيا مونږه د خپل خوږ نبي صَلَّى اللهُ  عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم دا غلامي كوو؟ افسوس! 74 كاله تير شو خو مونږه دا غلامي اونكړه، بلكه مونږه د آزادئ مفهوم بدل كړے دے، مونږه په غلطو لارو تلل آزادي ګنړلي ده، مونږه بے حيائي، فيشن پرستي او نورو فضولو كارونو ته د آزادئ نوم وركړے دے، دا هيڅ كله آزادي نه ده، دا خو د نفس و شيطان غلامي ده، شيطان د ټولو نه غټ كافر دے، د كافرو د حكومت نه خو خلاص شو، خو بيا مو ځان د ټولو نه غټ كافر شيطان ته حواله کړو او د دې غلامئ نوم مو آزادي كيښودو، آيا دا آزادي ده؟ نه، نه، دا په اصل كښې غُلامي ده.

     دا خبره هميشه ياده ساتئ، آزادي صرف او صرف د الله پاك او د مصطفٰى صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم په افرمانبردارئ سره ميلاويږي. د دې نه بغير په دُنيا كښې چرته هُم آزادي نه نه