خيال اونه ساتلو؟ اعلٰـى حضرت رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه چې د دې په جواب كښې څه ارشاد اوفرمائىل: هغه د زړه په غوږونو واورئ! اوئې فرمائيل: حديث ضعيف دے خو اَلْـحَـمْـدُ لِلّٰـہ! اُمِّيد قوي (يعنې پوخ) دے. ^[1]

     مطلب دا چې که حديث ضعيف دے نو د دې دا مطلب دے چې د حديث په راوي كښې شرائط پوره نه دي مګر دا دے خو فرمانِ مصطفٰى صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم، او ما په فرمانِ مُصطفٰى صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم باندې عمل اوكړو، زما د الله پاك د رحمت نه پوخ اُمِّيد دے چې الله پاك به ما ته زما د نِيَّت اجر ضرور راكوي.

په مُصِيبَت کښې د اخته کس په ليدلو د لوستلو دُعا

    د 1300 هجرئ خبره ده، د اعلٰـى حضرت رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه عمر مبارك هغه وخت 27 كاله او يو څو مياشتې وو، د ګرمئ موسم وو، اعلٰـى حضرت رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه د يو علمي تحقيق د پاره په نرو الفاظو كښې ليكلي شوي كتابونه مسلسل كتل، د دې مسلسل محنت په وجه د هغوئي په سترګو اثر اوشو، يوه ورځ اعلٰـى حضرت رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه په عِلمـي كار كښې مصروف وو، د غرمے په وخت كښې ورته سخته ګرمي محسوسه شوه نو غُسل ئې اوكړو، څنګه چې ئې اوبه په سر راواچولې نو داسې محسوس شوه لکه د سر نه چې ئې څه څيز اولويدلو او سترګو ته راغے. وروسته يو ماهر ډاكټر ته ئې سترګې اوښودلي، ډاكټر صاحب په غور مُعائنه اوكړه، او اوئې وئيل چې: په كثرت سره د كتابونو کتلو په وجه [مو په سترګو كښې] خُشكي راغلي ده، د 15 ورځو پورې كتاب مه ګورئ. اوس د اعلٰـى حضرت رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه په شان شخصيت، د ټولې دُنيا نه مسلمانان د دِيني مسائلو د حل تپوسونه كوي، فتوے