سيپاري 4، سوره آلِ عمران جي آيت:97 ۾ بيان فرمايو، اهو آهي:

فِیْهِ  اٰیٰتٌۢ  بَیِّنٰتٌ  مَّقَامُ  اِبْرٰهِیْمَ  ﳛ   (پاره4،سورةآلِ عمران: 97)          

ترجمو ڪنزالايمان: ان ۾ پڌريون نشانيون آهن ابراهيم جي بيهڻ جي جاءِ.

تفسيرِ نعيمي ۾ هن آيت جي حوالي سان آهي: هن مان مراد اهو ناهي ته صِرف ڪعبي شريف ۾ الله پاڪ جون نشانيون آهن بلڪ مراد اهو آهي ته خود ڪعبي شريف ۾، ان جي آس پاس مسجدِ حرام شريف ۾ بلڪ سڄي مڪي پاڪ ۽ حُدُودِ حرم ۾ الله پاڪ جون واضِح نشانيون آهن۔ (تفسیر نعیمی،پارہ:4، آل عمران، تحت الآیۃ97، جلد:4، صفحہ:37)

اي عاشقانِ رسول! ڪعبي شريف، مسجِدِ حرام ۽ مڪي شريف ۾ الله پاڪ جون اهي واضِح نشانيون ڪهڙيون آهن؟ هن باري ۾ مفسر سڳورا فرمائن ٿا: * ڪعبي شريف وٽ مقامِ ابراهيم مَوجُود آهي، * ”مقامِ ابراهيم“ هڪ جنّتي پٿر آهي ۽ هي اهو مُبَارَڪ پٿر آهي جنهن تي بيهي حضرت ابراهيم عَلَيۡهِ السَّلَام ڪعبي شريف جون دِيوارون بلند ڪيون، * مقامِ ابراهيم اهو مُبَارَڪ پٿر آهي جو حضرت ابراهيم عَلَيۡهِ السَّلَام ان تي بيهي، ڪعبي شريف جون ديوارون مٿي ڪيون، جيتري قدر ديوار مٿي ٿيندي هئي، اهو پٿر به مٿي ٿي ويندو هو ۽ شام جو جڏهن حضرت ابراهيم عَلَيۡهِ السَّلَام لهندا هئا ته اهو پٿر هيٺ ٿي ويندو هو، * مقامِ ابراهيم اهو مُبَارَڪ پٿر آهي جو حضرت ابراهيم عَلَيۡهِ السَّلَام ان تي قدم مُبَارَڪ رکيا ته اهو ايترو نرم ٿي ويو جو ان حضرت ابراهيم عَلَيۡهِ السَّلَام جي قدمن جا نشان پنهنجي سيني تي ورتا جيڪي هزارين سال گذرڻ جي باوُجود اڃا تائين مَوجُود آهن، * الله پاڪ ان پٿر کي ايتري عظمت بخشي جو سمورن حاجين جا سر ان ڏانهن جھڪائي ڇڏيا، ارشاد آهي: (تفسیر نعیمی،پارہ:4، آل عمران، تحت الآیۃ97، جلد:4، صفحہ:37)

وَ اتَّخِذُوْا مِنْ مَّقَامِ اِبْرٰهٖمَ مُصَلًّىؕ- (پاره1،سورةالبقرة:125)

ترجموڪنزالايمان: ابراهيم جي بيهڻ جي جاءِ کي نماز پڙهڻ جي جاءِ مقرر ڪري وٺو.