اَلْحَمْدُ لِلّٰہِ رَبِّ الْعٰلَمِیْنَ وَ الصَّلٰوۃُ وَالسَّلَامُ عَلٰی سَیِّدِ الْمُرْسَلِیْنَ ^ط                                                                                                                               

اَمَّا بَعْدُ فَاَعُوْذُ بِاللّٰہِ مِنَ الشَّیْطٰنِ الرَّجِیْمِ ^ط  بِسْمِ اللہِ الرَّحْمٰنِ الرَّ حِیْم ^ط

وَعَلٰي اٰلِكَ وَاَصۡحٰبِكَ يَا حَبِيۡبَ اللّٰه                                                                                           اَلصَّلٰوةُ وَالسَّلَامُ عَلَيۡكَ يَا رَسُوۡلَ اللّٰه

وَعَلٰي اٰلِكَ وَاَصۡحٰبِكَ يَا نُوۡرَ اللّٰه                                                                                                          اَلصَّلٰوةُ وَالسَّلَامُ عَلَيۡكَ يَا نَبِيَّ اللّٰه

نَوَيۡتُ سُنَّتَ الۡاِعۡتِكَافِ (ترجمو: مون سنّتِ اعتڪاف جي نيّت ڪئي)

دُرود شريف جي فضيلت

حضرت ابو حفص ڪاغذي رَحْمَۃُ اللہِ تَعَالٰی عَلَیْہِ هڪ وڏا سردار هئا، سندن وصال کانپوءِ ڪنهن کين خواب ۾ ڏسي پڇيو: الله پاڪ اوهان سان ڪهڙو معاملو فرمايو؟ جواب ڏنائون: الله پاڪ رحم فرمايو، مون کي بخشي ڇڏيائين ۽ جنت عطا فرمايائين. خواب ڏسندڙ پڇيو: ڪهڙي سبب؟ فرمايائون: بارگاھِ الاهي ۾ منهنجي حاضري ٿي، منهنجو حساب ورتو ويو، ملائڪن کي حڪم ٿيو: هن جا گناهه ڳڻيو! ملائڪن گناهن جي ڳڻپ ڪئي. پوءِ حڪم ٿيو: هن دنيا ۾ اسان جي محبوب صَلَّى اللهُ عَلَيۡهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّمَ  تي جيڪي درود شريف پڙهيا آهن، انهن جي ڳڻپ ڪيو! ملائڪن منهنجا پڙهيل درود شريف ڳڻيا. پوءِ منهنجا پڙهيل درود شريف منهنجن گناهن کان وڌي ويا. جنهن تي الله پاڪ فرمايو: بس! اي ملائڪو ڪافي آهي. هن جو وڌيڪ حساب نه ڪيو! هن کي اسان جي جنت ۾ وٺي وڃو...!   ([1])

قربِ خُدا ہو حاصِل جنّت میں ہو وہ دَاخِل     جس نے لکھا پڑھا ہے صَلِّ عَلٰی مُحَمَّد

جانے بھی دے اِرم کو رِضواں نہ روک ہم کو  سینے پہ لکھ لیا ہے صَلِّ عَلٰی مُحَمَّد

جنّت مقام ہو گا دوزخ حرام ہو گا                گر دل پہ لکھ لیا ہے صَلِّ عَلٰی مُحَمَّد

صَلُّو ْا عَلَي الْحَبيب!                                                                                               صَلَّي الله عَلٰي مُحَمَّد